Mijn opleiding.
Een solide basis.
Na mijn middelbare school ging ik studeren. Ik wilde heel graag dokter worden: Psychiater! Maar mijn leerkracht wiskunde zei: “Ah Philtjens, dat is toch niks voor u! Ga verpleegkunde doen ofzo.”.
Het werd psychologie en laatst zei een van de psychiaters waar ik mee samenwerk: “Debbie, zijt blij dat ge ne psycholoog zijt. Onze wereld is niets voor u.”. En ik kon het alleen beamen, als psycholoog heb je net iets meer vrijheden, de mogelijkheid om buiten het boxke te denken en jezelf te zijn.
0.1. Licentiaal in de Arbeids- en organisatiepsychologie – Vrije Universiteit Brussel.
Een keuze maken …
Het bedrijfsleven sprak me aan, carrière maken, bedrijven helpen.
Toen ik 20 was, werd ik meer gedreven door de sociale druk dan vandaag. Ik wilde een carrière vrouw worden en dan was A&O de logische stap ….
Met veel interesse volgde ik mijn studie, ik was geboeid door de mens en genoot van het studentenleven.
02. Klinische Psychologie – KULeuven.
De aard van het beestje …
Ik kon het niet ontkennen. Tijdens mijn studietijd in Brussel volgde ik reeds de klinische vakken voor volwassenen. De honger om de mens te begrijpen bleef bestaan. Daarom wilde ik ook mijn Master in de Klinische psycholoog behalen.
Want stiekem wilde ik gewoon een echte psycholoog worden.
03. Postgraduaal Coaching – HoWest.
Coachen …
Met paarden dan nog wel. Geboeid en gepassioneerd door de edele dieren wilde ik ze inschakelen in het therapeutische en het coachende werk.
Elke dag meer kennis vergaren, nooit uitgeleerd …
04. Integratieve Psychotherapie (i.o.) – Het geheel laten kleven .
Psychotherapeut.
Jarenlang bleef ik het uitstellen. Maar die stap moest gezet worden, ik wil de lijm vinden die al mijn (en jouw) delen kan verbinden. Die me toelaat met jou af te dalen tot de diepste krochten van je ziel om van daaruit samen op zoek te gaan naar licht.
Lichtjes in de duisternis.
Hoop en mogelijkheden.
05. Het echte leven – Begin nu maar.
Ooit moest ik die stap zetten om écht een psycholoog te beginnen worden.
Dat deed ik.
Ik durf eindelijk van mezelf zeggen dat ik op weg om een echte psycholoog te worden. Een leerproces dat nog jaren en jaren zal duren. Maar ik durf de uitdaging wel aan te gaan.
06. Permanente bijscholing.
Jaarlijks volg ik meerdere opleidingen rond uiteenlopende thema’s, methodieken en tools om een zo volledig mogelijk beeld te krijgen van wat er mogelijk is. Ik pas natuurlijk niet alles toe, maar op die manier kan ik mijn eigen vaardigheden verfijnen en ontplooien. Bovendien stelt dit me ook in staat gerichte en goede doorverwijzingen te doen. Ik luister naar jouw behoeftes en kan je aan de juiste mensen koppelen die dat wel kunnen, datgene wat jij nodig hebt.
Jij staat als cliënt immers centraal.